1. Jako potężny życia nurt
Bóg płynie poprzez wieki;
Wiele etapów musiał przejść,
By wpłynąć móc w człowieka;
Lecz jest to jeden Bóg,
On — wieczny życia nurt;
Bóg dzięki stadiom swym
Przez ludzi płynie dziś
I teraz On w nas płynie.
2. Widzimy na początku, że
Bóg to płynąca rzeka,
Która śle drzewo, aby On
Był życiem dla człowieka.
I koniec taki sam,
Bo rzeka przecież trwa,
W Baranku płynie Bóg
I drzewo rośnie tu,
Bóg płynie już na wieki!
3. W człowieka wpłynął kiedyś Bóg,
Zwano Go Jezus Chrystus;
On za nas oddał życie swe,
By boskie mogło trysnąć.
Choć robił wróg, co mógł,
By związać Boży nurt:
Do krzyża przybił Go,
Okrutnie przebił bok,
Lecz krew i woda trysły!
4. Woda i krew wytrysły Zeń,
Zbawienia potok płynie;
Krew z grzechów twych obmywa cię,
W wodzie twe odrodzenie.
Duch zatem płynie dziś,
Przynosi Boga ci;
Daremny wroga trud,
Sam wszak uwolnił nurt;
A Bóg po prostu płynie!