1. W łonie Ojca przed dziejami,
Nim zaczęły płynąć dni,
Byłeś w chwale swego Ojca —
Ty, jednorodzony Syn.
Tyś, gdy Ojciec dał nam Ciebie,
Był w osobie taki sam,
Aby całą pełnię Ojca
W Duchu swym ogłosić nam.
2. Przez swą śmierć i zmartwychwstanie
Pierworodnym stałeś się,
A Twe życie w nas wszczepione
Powieliło, Panie, Cię.
My w Chrystusie odrodzeni,
By synami Bogu być,
Jako Twoi liczni bracia,
Tacy dziś jak jesteś Ty.
3. Kiedyś jako jedno ziarno
Wpadłeś w ziemię, wszedłeś w śmierć,
By przez śmierć i zmartwychwstanie
W życiu móc pomnożyć się.
W Twej naturze narodzeni
Jako wiele ziaren, my
Wszyscy w jeden chleb scaleni
Pełnię Twą głosimy dziś.
4. My Twą kopią, Twoim Ciałem
I oblubienicą Twą,
Twym wyrazem i Twą pełnią,
W której masz na wieki dom.
My — kontynuacja Ciebie,
Przyrost życia, rozrost Twój,
Pełny wzrost i Twa nadwyżka,
Jedno z naszą Głową tu.