1. Jak wielką miłość dałeś nam!
O, dzięki, Ojcze, Ci!
Za to, kim jesteś, chcemy dziś
Wychwalać Cię i czcić.
2. Swe serce objawiłeś nam,
Swej wiecznej woli treść;
Na ziemię w Synu zszedłeś sam,
By swój wypełnić cel.
3. Tyś Umiłowanego dał —
W miłości przyszedł, zmarł —
By synów wielu zdobył Ci,
Byś w nas dziedziców miał.
4. Przez Niego życie mamy Twe,
Tyś Ojcem nam się stał;
Natury i osoby swej
Udzielasz stale nam.
5. W naszego ducha wszedł Twój Duch —
Wołamy „Abba” w nim;
Zrodzonych z Ducha, w obraz Twój
Nas przeobrażasz dziś.
6. Swych wielu synów w chwałę wnieść
Jest wiecznym celem Twym;
Na obraz swego Syna więc
Nas upodobnisz w Nim.
7. Przeobrażenia dzieło w nas
Wciąż wykonujesz swe
I z chwały w chwałę wnosisz, aż
Ukończysz w pełni je.
8. Jak wielką miłość dałeś nam!
Cóż za nią damy Ci?
Na wieki już będziemy więc
Wychwalać Cię i czcić.