1. Serce me głodne, spragniony mój duch,
Do Ciebie, Panie, przychodzę dziś więc;
Niczego prócz Ciebie nie trzeba mi,
Tylko Ty możesz zaspokoić mnie.
Ref.: Nakarm mnie Jezu i daj mi pić,
Bądź mym pokarmem, napojem mym;
Ucisz pragnienie, bądź siłą mi,
Potok radości zlej, zanurz mnie w nim.
2. Tyś życia pokarmem i wodą jest,
Podnosisz ducha, ożywiasz mnie dziś;
Ciebie wciąż pragnę spożywać i pić,
W modlitwie Słowem Tyś radością mi.
3. Słowem Tyś, w którym Bóg pełnię swą ma,
Ty Duchem jesteś, by życiem mym być;
Tyś jako Słowo jest pokarmem mym,
A jako Duch — wodą, którą chcę pić.
4. Ty jako chleb z nieba przyszedłeś tu,
Rozbitą skałą Tyś dla mnie stał się;
Niewyczerpanym zasobem Tyś mi,
Wodą, strumieniem, co wypełnia mnie.
5. W Słowie Twym Tyś Duchem i życiem jest,
Przez Słowo więc Tobą karmić się chcę;
Ty jako Duch w duchu mym mieszkasz, więc
Pić Ciebie mogę w mym duchu co dzień.
6. By Tobą się cieszyć, Słowo mam Twe;
Tobą w nim karmię się, aż minie głód;
Do Ciebie w mym duchu wciąż zwracam się,
By z Ciebie pić i by nie pragnąć już.
7. Ciebie chcę, Jezu, spożywać i pić;
Pokarm to czytać, więc karmię się tym;
Pić to modlitwa, więc pić chcę co dzień;
Gdy czytam z modlitwą, Tyś działem mym.
8. Na Tobie więc pragnę ucztować dziś;
Słowem i Duchem napełnij mnie swym;
Wspaniałą ucztą, Ty Panie, bądź mi,
O jakiej przenigdy nie słyszał nikt.