1. Choć Bogiem jesteś w chwale swej,
Zszedłeś i ciałem stałeś się,
Człowiekiem uniżonym, więc
Wspominam, Panie, Cię.
2. Ty odłożyłeś chwałę, by
W namiocie ciała wśród nas żyć,
Zewnętrznie pięknym nie chcąc być.
Wspominam, Panie, Cię.
3. Tyś — korzeń — w suchej ziemi rósł,
Znosząc cierpienie, smutek, ból.
Odrzucił Cię Twój własny lud.
Wspominam, Panie, Cię.
4. Skromne, łagodne serce Twe,
Nie wzdraga przed cierpieniem się,
Nie ma w Twych ustach skargi, nie!
Wspominam, Panie, Cię.
5. Wrażliwe człowieczeństwo Twe,
Zrównoważone, piękne jest.
Ojcu ofiarowałeś je.
Wspominam, Panie, Cię.
6. Laurem Twym wolę Ojca nieść,
Szatańskie kłamstwa za nic mieć;
Nikt jak Ty wierny, mądry jest.
Wspominam, Panie, Cię.
7. Za posłuszeństwo Bogu Twe,
Na krzyżu Twą ochotną śmierć,
Że tam zająłeś miejsce me,
Wspominam, Panie, Cię.
8. Dlatego Bóg wywyższył Cię,
W chwałę, majestat przybrał, więc
Niebo i ziemia skłonią się.
Oddaję Tobie cześć!