1. Ofiarą Tyś pokoju —
Na Ciebie, Panie, dziś
Kładziemy nasze ręce,
By jedno z Tobą być.
W spotkania tym namiocie
Składamy Bogu Cię;
I z Ojcem tu ucztując,
Karmimy Tobą się.
Ref.: Tyś pokój nasz! Tyś pokój nasz!
Chwalimy, Panie, Cię!
Nasz pokój z Bogiem, z ludźmi też
Dziś odzyskany jest.
2. O, jakiż pokój daje
Nam pokropienie krwią!
To przez krew tej ofiary
Dziś z Bogiem mamy go.
Więc śmiało ogłaszamy —
O, usłysz wrogu nas —
„Przez krew dziś mamy pokój!”,
Zwycięstwem ona nam.
3. Ofiara całopalna,
Pokarm — złożone już,
Więc teraz ofiarujmy
Jezusa — pokój — tu.
Im więcej człowieczeństwem
Karmimy Jego się,
Tym większa radość, kiedy
Przyjdziemy wspólnie jeść.
Ref.: Cóż za społeczność z Bogiem i
Z człowiekiem mamy dziś!
O, co za radość, uczta, gdy
Możemy razem być!
4. O, jakże swoim działem
Bóg tu raduje się!
A nam, kapłanom, można
Pierś kołysaną jeść.
Tak, kapłan ma swój udział
W tym, co najlepsze jest:
Dlań prawa jest łopatka
I jeden przaśny chleb.
5. Dziś pierś tę spożywamy —
To miłość Jego jest;
On dziś jest w zmartwychwstaniu
I objąć nas nią chce.
W łopatce Jego siła —
On wstąpił na swój tron;
A w chlebie posilenie,
By chodzić tak, jak On.
6. O, jakże przeobfity
Jest Chrystus — pokarm nasz!
Prawdziwa to komunia
I spotkań sposób nasz!
Tak pełni dziękczynienia
Ślub ten składamy dziś,
Że dla odzyskiwania
Pańskiego chcemy żyć.