1. Brzmienie życia dziś w kościele w uszach nam rozbrzmiewa;
Tu widzimy radość, którą Chrystus daje nam.
Próżno woła nas Babilon, ziemskich rzeczy powab,
Tu nasz dom na zawsze, nasz kraj — nasz Pan.
Ref.: Więc w Duchu kościołujmy
Na miejscowym gruncie tu
I z braćmi się radujmy
W rodzinnym gronie znów.
Tak, z kościołami kościołując,
Nasz krzyk rozlegnie się:
„O, alleluja, Pan ziemią jest!”.
2. Przeszłość nasza już za nami, dary i litera;
Obce nam światowe sprawy i nieczystość ich;
Kiedy miłość Chrystusowa w sercach naszych wzbiera,
Nic nas nie odciągnie od ziemi tej.
3. „Na tej skale kościół mój zbuduję” — Jezus mówi.
Dziś widzimy budowanie — Jego cel i plan.
Umieszczając członki w Ciele według swojej woli,
Chrystus — ziemia — w sobie buduje nas.
4. Pan nasz naprzód się posuwa w swym odzyskiwaniu,
A kościoły wspólnie Panu rozkaz dają ten:
„Przyspiesz dzień, gdy ziemia zabrzmi modlitwo-czytaniem,
Głośnym »Alleluja« za Ziemię ziem”.