Chrystus przyszedł, by być życiem (M87; Christ has come to be life)

Melodia 1

1. Chrystus przyszedł, by być życiem, którym Trójjeden jest Bóg.
Źródło to Ojciec sam — przetworzony dziś daje się nam,
Jako Syn — wody żywej to zdrój,
Jako Duch — rzeka życia; na zawsze jest mój!
O, jakże wspaniały to cud! Przeze mnie przepływa dziś Bóg!
O, z wnętrza istoty mej płyną dziś rzeki tych żywych wód!
Z wnętrza istoty mej płyną dziś rzeki tych żywych wód!

Ref.: Życie zasób mi śle, płynąc poprzez wnętrze me.
Życie uchyla grzech, z głębi moc budzi się.
Wolny tak, z nim od razu zwycięstwa znam smak.

2. Życie uwalnia nas, lecz to nie jedyny jest cel;
Moc zamysłów ma Bóg; bezmyślnie nie płynie, o nie.
Życie więc ostateczny cel ma,
Ogół, wynik i skutek, w nim jestem też ja.
Życie rośnie co dzień, płynąc kształtuje mnie,
Tam gdzie dąży zabiera mnie już.
O, z wnętrza istoty mej płyną dziś rzeki tych żywych wód!
Z wnętrza istoty mej płyną dziś rzeki tych żywych wód!

Ref.: Człowiek w Bogu tu trwa, Bóg też w nim mieszkanie ma.
Baranek, żona, wybranka, Duch!
Przyjdź, pij! Rzeka jest tu!
Drzewo też, już na wieki zaspokaja mnie!

3. Po co chmurzyć się mam, skoro zoe otrzymałem dar?
Życie drogę swą zna i niechybnie zwycięży, a ja
Trzeba bym tylko w przepływie trwał;
Gdy będę pił wodę, Bóg sam wzrost mi da.
Więc nie smucę się już, uśmiech nie schodzi z ust,
Niemal skaczę, gdy tak śpiewam znów:
O, z wnętrza istoty mej płyną dziś rzeki tych żywych wód!
Z wnętrza istoty mej płyną dziś rzeki tych żywych wód!