16 — Wysłowić miłość Boga do nas (R24; E28)

Słowa: Frederick M. LehmanMelodia 1

1. Wysłowić miłość Boga do nas
Na próżno język trudzi się;
Ponad najwyższą sięga z gwiazd,
W najgłębszym piekle znajdzie cię.
Skruszona para na kolanach —
To za nich Syna Bóg dał;
Błądzące dziecko swe odnalazł
I grzech przebaczyć chciał.

Ref.: Miłości Bożej ogrom, głębia,
Niezmierność, czystość i moc!
Nie zdoła nigdy jej wyśpiewać
Ludzki z anielskim głos.

2. Gdy ścichnie wiatr dziejowych burz
I ziemskie trony runą w proch,
A kto modlitwą gardzi dziś
Do gór i skał zawoła w głos,
Miłości Bożej jednak siła,
Niezmiennie trwać będzie wciąż;
O odkupieńczej łasce niesie
Ludzki z anielskim głos.

3. Gdyby w ocean wlać atrament,
Rozciągnąć zwój po nieba brzeg,
A każde źdźbło uczynić piórem,
Skrybą zaś każdy stał się człek,
I miłość Boga zechcieć spisać,
Ocean wysechłby wnet!
Nie zdoła zwój pomieścić treści,
Choć sięga po nieba kres.